مقایسۀ فرایند اشتقاق در دو گونۀ علمی و محاورهای زبان فارسی
Authors
Abstract:
در این مقاله، فرایند اشتقاق در دو گونۀ علمی و محاورهای زبان فارسی مورد بررسی قرار گرفته و سعی میشود با بررسی و مقایسۀ تعداد مشخصی واژۀ مستخرج، تصویری از میزان و چگونگی عملکرد فرایند اشتقاق در دو گونۀ مورد بررسی به دست داده شود. برای این منظور پس از استخراج واژههای مشتق متعلق به دو گونۀ علمی و محاورهای زبان فارسی و تجزیه و تحلیل آنها مشخص میشود اولاً نظام واژهسازی اشتقاقی در هر دو گونۀ مورد بررسی بیشتر از چه نوع وندهایی بهره میگیرد، ثانیاً میزان استفاده از وندهای اشتقاقی مختلف در این دو گونه چگونه است و ثالثاً در مواقعی که به لحاظ صوری یک وند در هر دو گونه مورد استفاده قرار گرفته باشد آیا تفاوتی در نقش و عملکرد این گونه وندها وجود دارد یا خیر. در تعیین چگونگی عملکرد وندها از مدل معنایی لیبر (2004) که توسط رفیعی (1387) بازبینی شده و در بررسی پسوندهای اشتقاقی زبان فارسی به کار رفته، استفاده شدهاست. یافتههای حاصل از بررسی عملکرد فرایند اشتقاق در دو گونه مورد مقایسه قرار میگیرد تا در نهایت وجوه افتراق و اشتراکشان مشخص شود. با توجه به بررسیهای به عمل آمده به نظر میرسد که علیرغم وجود برخی شباهتها، فرایند اشتقاق در دو گونۀ علمی و محاورهای زبان فارسی در حوزههای یاد شده دارای تفاوتهای قابل توجهی است.
similar resources
مقایسۀ فرایند اشتقاق در دو گونۀ علمی و محاوره ای زبان فارسی
در این مقاله، فرایند اشتقاق در دو گونۀ علمی و محاورهای زبان فارسی مورد بررسی قرار گرفته و سعی میشود با بررسی و مقایسۀ تعداد مشخصی واژۀ مستخرج، تصویری از میزان و چگونگی عملکرد فرایند اشتقاق در دو گونۀ مورد بررسی به دست داده شود. برای این منظور پس از استخراج واژههای مشتق متعلق به دو گونۀ علمی و محاورهای زبان فارسی و تجزیه و تحلیل آنها مشخص میشود اولاً نظام واژهسازی اشتقاقی در هر دو گونۀ مورد...
full textاشتقاق در زبان فارسی
هدف مقاله حاضر آن است تا نشان دهد مبحث «اسم جامد و مشتق» در دستور زبان فارسی، الگوبرداری نادرستی از قواعد زبان عربی بوده و منطبق با ساختمان زبان فارسی نیست؛ زیرا فارسی از گروه زبانهای ترکیبی است و عربی از گروه زبانهای اشتقاقی. مؤلف با نقد سه دیدگاه متناقض دستورنویسان فارسی در باره اشتقاق، نتیجه میگیرد که مبحث اشتقاق در فارسی محدود به «اسم» نیست، بلکه دیگر انواع کلمه نیز ساخت اشتقاقی دارند....
full textمحدودیتهای صرفی و نحوی در زایایی فرایند اشتقاق در زبان فارسی
میان زایایی ساختواژی و تعداد محدودیتهای حاکم بر عملکرد زایای فرایندهای ساختواژی رابطة معکوس وجود دارد؛ به این ترتیب که با افزایش تعداد این محدودیتها، زایایی ساختواژی کاهش مییابد. گروهی از محدودیتهای زایایی ساختواژی، ساختاری هستند که از آنجمله میتوان به محدودیتهای صرفی و نحوی اشاره کرد. محدودیتهای صرفی شامل طبقة صرفی پایه، ساخت صرفی پایه و وند موجود در آخرین لایة پایه و محدودیتهای نحوی ...
full text«ترکیب» و «اشتقاق» در دستور زبان فارسی و عربی
برای واژهسازی، راههای متعدّدی وجود دارد، امّا ادیبان و زبانشناسان، «ترکیب» و «اشتقاق» را از اصلیترین فرایندهای ساخت واژه برشمردهاند. از این رو، زبان فارسی به دلیل اینکه از خانوادۀ زبانهای «هندواروپایی» است و در این خانواده، فرآیند واژهسازی عمدتاً از طریق «ترکیب» صورت می گیرد، در زمرۀ «زبانهای ترکیبی» قرار گرفته و در مقابل، زبان عربی، همنژاد با زبانهای «سامی» است که به دلیل اهمّیّت «اشتقاق»...
full textمحدودیت های صرفی و نحوی در زایایی فرایند اشتقاق در زبان فارسی
میان زایایی ساختواژی و تعداد محدودیت های حاکم بر عملکرد زایای فرایندهای ساختواژی رابطة معکوس وجود دارد؛ به این ترتیب که با افزایش تعداد این محدودیت ها، زایایی ساختواژی کاهش می یابد. گروهی از محدودیت های زایایی ساختواژی، ساختاری هستند که از آن جمله می توان به محدودیت های صرفی و نحوی اشاره کرد. محدودیت های صرفی شامل طبقة صرفی پایه، ساخت صرفی پایه و وند موجود در آخرین لایة پایه و محدودیت های نحوی ...
full textMy Resources
Journal title
volume 5 issue 1
pages 57- 74
publication date 2014-03-21
By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.
Keywords
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023